تأثیر آموزش از طریق تلفن همراه برجنبه‌های روانشناختی و تحصیلی دانشجویان

پیشرفت‌های سریع در حوزه ارتباطات بی‌سیم، استفاده از تلفن همراه را بسیار افزایش داده است به گونه‌ای که در محیط‌های آموزشی مبتنی بر تلفن همراه، دریافت آموزش در همه حال و همه جا برای یادگیرندگان امکان‌پذیر شده است. بحث کارایی و موثر بودن کاربرد تکنولوژی‌های جدید در امر آموزش همیشه مورد سؤال بوده است. در این پژوهش هدف این است؛ یادگیرندگانی که از طر یق تلفن همراه آموزش دیده‌اند در حوزه‌ی مسایل تحصیلی (پیشرفت تحصیلی) و مسایل روان‌شناختی (خودکارآمدی تحصیلی، انگیزه پیشرفت تحصیلی و خستگی تحصیلی) چه تفاوتی با یادگیرندگان به روش سنتی (سخنرانی) دارند. جامعه‌ی این تحقیق کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز شیراز است. به علت عدم دسترسی به گروه نمونه از 60 دانشجوی داوطلب استفاده شد و از طرح نیمه آزمایشی جهت تعیین گروه‌های کنترل و آزمایش استفاده شد. از پرسش‌نامه­های انگیزه پیشرفت تحصیلی، فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی استفاده شد که تمامی ابزارها از روایی و پایایی مطلوبی برخوردار بودند. همچنین از نمرات کلاسی درس روش تحقیق دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی آنان استفاده شد. از هر دو گروه، پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد که مقایسه‌ی نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس در دو مرحله، حکایت از برتری معنادار روش تلفن همراه در افزایش خودکارآمدی، انگیزه تحصیلی و پیشرفت تحصیلی داشت. آموزش از طریق تلفن همراه بر کاهش فرسودگی دانشجویان تأثیر معناداری نداشت. این مطالعه نشان می‌دهد استفاده از تکنولوژی‌های جدید آموزشی زمانی که منطبق با نیازهای روز یادگیرندگان باشد می‌تواند به نحو بسیار مطلوبی اثربخش باشد.